Gold-dust...

Χρυσόσκονη

Σαν χρυσόσκονη,

η κάθε μου σκέψη σε αγγίζει.

Χρυσός μοιάζεις πια,

όταν για τα καλά ο νους μου εσένα επιθυμεί...

Σ'αγάπησα?

Αναρρωτιέμαι κι ούτε ξέρω.

Για κοίτα,

πέρα απ'τα ουράνια, εκεί ψηλά.

Μία σκιά τριγυρνάει, και πάλι μέσα στη καρδιά μου.

Κάτι ζητά, μα να γνωρίσω δεν μπορώ.

Μοιάζει δύσκολο.

Καιρός λίγος

και εγώ μαζί σου, νιώθω ώριμη.

Γυναίκα θαρρείς,

γεμάτη όρεξη να ζήσω τη ζωή μου.

Να ρουφήξω κάθε μου στιγμή,

σαν το νερό που πίνει ο διψασμένος.

Ξέρεις? θα σε ρωτήσω,

όταν τα μάτια σου κοιτώ,

νιώθω να μην μ'αφήνεις να  εισχωρήσω.

Δεν θα σε φάω,

προσπαθώ να σου πω καθώς φεύγεις.

Γύρισε,

σκέφτομαι να σου πω,

αλλά μένω εκεί...

με τη χρυσόσκονη να πέφτει

απ'τα μάτια μου.

Σ'αγάπησα.

Σίγουρα.

Το πιστεύω.

Τι κρίμα?

Το κατάλαβα τώρα,

που όλα μοιάζουν μ'ένα τραίνο ξεχασμένο,

που έγινε παλιοσίδερα πια...

Δεν άξιζε τον κόπο.

Ο πόνος πέρασε,

μα η χρυσόσκονη υπάρχει ακόμα,

μες τη χούφτα...

p.s
to her, even if i didn't liked her that much...(R.I.P.)
http://www.youtube.com/watch?v=xdi_yuSgQw8&feature=channel_video_title