Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Faith...

Όλοι μας πιστεύουμε σε κάτι... Είτε αυτό είναι θεωρίες, είτε αυτό είναι κάποια πίστη, είτε ο ίδιος μας ο εαυτός... (song)
Η πίστη, by itself, είναι κάτι το οποίο είναι αρκετά δυνατό, ώστε να προκαλέσει το ακατανόητα μαγικό.
Κάποιοι, είναι πιστοί του ρομαντισμού, κάποιοι είναι πιστοί του χριστιανισμού, κάποιοι είναι πιστοί του υλισμού. Ότι και αν είναι... Δεν πρόκειται να σας κρίνω.
Ένα είναι σίγουρο, όποιος δεν έχει πίστη, δεν γνωρίζει την δύναμη της ενέργειας αυτής καθ'αυτής. Το επικίνδυνο ίσως είναι, κάποιος να γνωρίζει πόσο σπουδαία και δυνατή είναι αυτή η ενέργεια, και απλά  να μην την εντάσσει στη ζωή του, από επιλογή.
Κάποιος, που αγαπώ πολύ, θεωρεί πως η αθεΐα είναι κάτι σπουδαίο, γιατί πολύ απλά δεν υποτάσσεται σε καμία είδους ψευδαίσθηση πίστης...
Επέτρεψε μου, γλυκιέ μου, να διαφωνήσω... Η πίστη, δεν αφορά την ψευδαίσθηση της θρησκείας στην οποία εντάσσεσαι, αλλά την δύναμη του εαυτού σου, να επικεντρωθεί σε κάτι, το οποίο θεωρητικά είναι ανώτερο, π.χ. η αγάπη, ο Θεός, το χρήμα, και με άξονα την "δόνηση" όπως χαρακτηρίζουν κάποιοι της πίστης αυτής, προκύπτει η ευχέρεια να  ανταποδίδεται η δύναμή της, σε κάτι υπαρκτό.
Στην ψυχολογία, το να πιστεύουμε σε κάτι, είναι πολύ σημαντικό. Ακόμα και αν αυτό δεν είναι αποδεδειγμένα υπαρκτό, ή έστω ας θεωρήσουμε πως είναι τελείως ανύπαρκτο, μέσα μας έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι. Και αν υποθέσουμε πως μέσω της αθεΐας η ανάγκη αυτή εξαλείφετε, τότε η δύναμη της πίστης του ατόμου, εξαφανίζεται ολοσχερώς.
Αν ταυτίσουμε τις ιδιότητες της πίστης με αυτές της αγάπης, είναι και τα δύο ανάγκες του ανθρώπου, που όταν τα πραγματοποιούν, (πιστεύουν ή αγαπάνε αντίστοιχα), σε υπέρτατο βαθμό, τότε το ίδιο το ανθρώπινο πλάσμα, ολοκληρώνεται. Δεν αφορά το τι ή σε τι πιστεύεις, ή αλλιώς το ποιον αγαπάς, αλλά αφορά αυτή καθ'αυτή την ενέργεια πίστης ή αγάπης...
Μπερδευτικό, isn't it?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου