Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Shit happens dear...

Χτες δούλεψα πολύ για το σημερινό αποτέλεσμα στη δουλειά. Κάναμε το σεμινάριο -  meeting του Φεβρουαρίου, και όχι μόνο ανταποκρίθηκα εξαιρετικά, αλλά ήμουν και απόλυτα οργανωμένη, κάτι που για μένα είναι σπάνιο σε τέτοιο βαθμό. Κουράστηκα να κάνω κάτι που στην τελική, ναι ήταν η δουλειά μου και έπρεπε να το κάνω, αλλά δεν θα έμενα ποτέ μέχρι τις 5:30 το ξημέρωμα να ετοιμάζω τα έγγραφα που μου ζητήθηκαν την προπαραμονή του σεμιναρίου. Τέλος πάντων, ας μην το συζητήσω αυτό. 
Ξέρεις τι? Υπάρχει κάποιος που αν δεν ήμουν εγώ κομμάτι του κρίκου, δεν θα έμπαινε ποτέ στη δουλειά. Και έχουμε χημεία πολύ καλή. Αλλά έρχεται η υπεύθυνη μου και δεν μας δίνει τη δυνατότητα να συνεργαστούμε. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την προσκάλεσε το βράδυ για ποτό, και της είπε να έρθω και εγώ. Είχα πει στην υπεύθυνη, όταν εκείνη πρωτογνωρίστηκε μαζί του, πως θα ήθελα πολύ να τον πάω σε ένα μαγαζί που μου είχε δείξει εκείνη. Του πρότεινε λοιπόν να βγούμε και οι 3 στο μαγαζί το οποίο της είχα αναφερθεί.
Απόψε το βράδυ, έχω εκπομπή στο ραδιόφωνο. Guest για μία εκπομπή. Όταν της το θύμισα όχι μόνο δεν της πέρασε από το μυαλό να το ακυρώσει μαζί του, για να με ακούσει το βράδυ ή να μου αφήσει το περιθώριο να βγώ εγώ μαζί του στο συγκεκριμένο μαγαζί ή έστω και οι 3 μας, αλλά γύρισε πολύ φυσικά και μου είπε, α! δεν πειράζει θα πάω μαζί του στο μαγαζί.
Αη στην πάπια πιά! Ναι, με πληγώνει, γιατί δεν είναι μία κάποια υπεύθυνη, υποτίθεται ότι είμαστε παραπάνω και από φίλες. Ε, δεν πειράζει, λέει, θα πάω μόνη μου, μαζί του, και ούτε που με νοιάζει να σε ακούσω στην εκπομπή. ε, shit happens dear....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου